Helsinki. Het blijft een aparte bestemming.
Het heeft eigenlijk nauwelijks toeristisch wat te bieden, en toch heb je het er (als het mooi weer is) naar je zin. Even een bezoekje aan de haven, wat struinen langs kraampjes op de markt. Je neemt, voor 4 eurie, de tram 3T (of 3B als je de andere kant op wilt) omdat je weet dat die hetzelfde parkoers doet als de hop d'r op hop d'r af bus van 30 eurie. Daardoor kom je langs het Olympisch stadion en denk je met weemoed terug aan de vorige editie van Finland-Nederland toen er 's middags de supporterswedstrijd was en we 's avonds de Finnen met 0-4 naar huis (dichtbij) stuurden. De toren bij het stadion, daterend uit 1952, wordt gerenoveerd en is dus voorzien van een leuk afdekdoek én niet te beklimmen. Het museum weet je nog en de Finnen hebben sinds we er de vorige keer waren tóch niks opvallends gepresteerd, dus is het museum nog hetzelfde……
Bij de haven, met die kraampjes dus, enorme cruiseschepen, maar ook rondvaartboten die je naar de zoo brengen of naar het, op een eiland gelegen, fort. Of je gewoon rondvaren, anders hoeven ze het ook geen rondvaartboot te noemen. Niet dom van die Finnen. Maar verder ? Het was mooi dat het zulk prachtig weer was, dát was de meest in het oog springende attractie.
En bij dat fort realiseer je je pas dat Finland nog niet zolang geleden bij Zweden (en zelfs Rusland) hoorde. Sinds 1917 is Finland een republiek, maar het Zweeds is nog duidelijk aanwezig in het straatbeeld. En dat is maar goed ook, want aan dat Fins is werkelijk geen touw vast te knopen. Litmanen lukt dan nog wel, maar als september syyskuu is en tiistai dinsdag dan ben ik blij dat ik (minã) tiistai 6 syyskuu op tijd bij het stadion was !

 

 

Toch is Finland een mooie herinnering. Het kan dan wel een republiek zijn, toch waren het twee Prinsen en twee Koningen die vanaf zondag de hoofdstad bevolkten. Die Prinsen, dat was eigenlijk bijna normaal, die twee Koningen…. dát was bijzonder. Ook voor die Prinsen. Vrijdag in Eindhoven was de ‘royale' hereniging al een feit, met vele mooie en warme ontmoetingen, maar met zo'n uitwedstrijd was het nóg specialer. Het was goed dat ze er weer bij waren. Vertrouwd.

Al naar gelang de dinsdag naderde werd ook het straatbeeld van Helsinki steeds meer oranje. Terrassen kleurden steeds Hollandser. Mede omdat de Finnen zelf nog gewoon moesten werken. Grappig om te zien hoe plantsoenen winterklaar worden gemaakt begin september. Wij kunnen nog hopen op een mooie nazomer (we wanhopen nog net niet), bij de Finnen staat dan de kachel én schemerlamp allang aan !

 

 

Gaan we het dan eindelijk over voetballen hebben ? Dit is een voetbalverslag ! Ok, ok, op de dinsdagavond werd dus tegen de Finnen geprobeerd de glansvorm die tegen San Marino aanwezig was door te zetten met opnieuw een overwinning.
Met het “tien !, tien !, tien !” nog in mijn achterhoofd neuriënd beklommen we de tribunes van het Olympisch stadion. Leefde ik lang in de veronderstelling dat de wedstrijd al tijden was uitverkocht, niks was minder waar. Een, denk ik, kleine 30.000 toeschouwers hadden de moeite genomen hun landgenoten te zien aantreden tegen de finalist van het WK 2010 en aanstaande titelkandidaat voor het Europees Kampioenschap. Daar tegenover vielen ook de 400 Nederlanders me een beetje in aantal tegen, aangevuld met nog zo'n 200 ‘bobo-gerelateerde' Nederlanders. Maar ach, als de kwalificatie eenmaal een feit is zullen het er ongetwijfeld véél meer zijn geweest “die er bij waren”……..

Na in het Radisson Blu (ja, ja, er zijn er dus drie !) de kaarten voor ons Oranje te hebben opgehaald bij onze vrienden van de Supporters Club Oranje, werd onderdak gezocht bij één van de vele kroegen, cafetaria's (khavia toria, ik kan Fins lezen !) en restaurants want…… het regende. Volgens Buienradar.fi zou het echter in de loop van de middag droog worden en de Gerriit Hiimistra van de Finse Metereologen (KFMI waarschijnlijk) hield woord.
Het Olympisch stadion lag er onder een flauw zonnetje prima bij en na binnenkomst hadden we in het uitvak prima plekken. Alhoewel houten banken die de hele dag in de regen hebben gestaan een wat klef gevoel geven als je ging zitten…..

Oranje startte in de zelfde samenstelling als tegen San Marino. De instelling zal ook best hetzelfde zijn geweest, het verliep allemaal wat moeizamer dan tegen de San Marinese bergbewoners. We hebben het dan ook over de nummer 79 van de door ons aangevoerde FIFA-ranking.
Toch was de 0-1 een logisch gevolg van het spelbeeld. Nederland probeerde te voetballen, Finland te counteren. Omdat het tempo van Oranje niet al te hoog was, kreeg Finland de gelegenheid in de wedstrijd te blijven en gevaarlijk te zijn door af en toe met uitvallen richting ‘onze Maarten' te trekken.
De 0-1 was wel ietwat curieus: Strootman, vrijdag nog de absolute uitblinker (naast Sneijder natuurlijk), had een elleboog van Van Bommel moeten bekopen met een bloedneus. Die werd behandeld langs de zijlijn. Met een wattenprop in zijn neus (altijd leuk voor de plakboekkiekjes van de familie Strootman) werd hij door de Duitse scheids eindelijk weer tot het veld toegelaten. Dat liet onze Kevin zich geen twee keer zeggen en hij sprintte meteen naar voren, om daar een (wederom briljante) bal van Sneijder in één keer op zijn buitenkant pantoffel te nemen. Prachtgoal !
Echt in de problemen kwam Oranje daarna niet, toch had zo'n Finse counter zomaar achter Stekelenburg kunnen vallen en was de wedstrijd misschien nog gekanteld.

Raar begrip eigenlijk ‘kantelen', speel je dan twee keer dezelfde kant op ? Hangen we dan allemaal ondersteboven naar de wedstrijd te kijken ? Hoe lang moeten dan je noppen zijn om niet van het veld af te lazeren ? En…. Hoe zit dat dan met de tv weergave ? We zijn wel wat gewend bij Veronica, maar het kijkt toch raar volgens mij…

Dat gebeurde echter niet, omdat Finland niet voor niks in het tweede rijtje op de ranking staat. Toch speelden een aantal spelers iets onder hun niveau en daar werden met name Huntelaar en Van Persie op afgerekend. Beiden werden tegelijk vervangen door Elia en Luuk de Jong. En de laatstgenoemde tekende uiteindelijk voor de 0-2 waardoor de wedstrijd helemaal gespeeld was.
Dissonant in de wedstrijd was, wat mij betreft, nog de véél te zwaar gestrafte rode kaart voor één van de Finnen, alhoewel de tweede gele kaart wel terecht was waarschijnlijk. Maar het paste niet bepaald in (daar is er weer zo één) “geest van de wedstrijd”. Duitsers ? Ach, laat maar. Eén van de grensrechters nam het begrip assistent scheidsrechter in de tweede helft wel erg letterlijk: hij liep constant binnen de lijnen te vlaggen, oh nee assisteren, met als gevolg dat één keer de bal zelfs binnen bleef toen er tegen hem werd aangeschoten ! Mooie casus voor de spelregelcursus : hier is sprake van een dood element, dat niet deelneemt aan het spel. Nee, he, he, ‘het' is dood…..

Na de 0-2 kon het feest pas echt beginnen. We waren (99,99 % op dat moment) geplaatst voor het EK 2012 in het altijd merkwaardige Polen en Oekraïne. “We gaan naar Polen toe !” was dan ook zeer toepasselijk, alhoelwel mijn voorkeur uiteindelijk naar Kiev uitgaat. Toch ?
Gefeliciteerd iedereen met deze plaatsing, we kunnen ons weer opmaken voor een – ongetwijfeld – mooie zomer.

 

En in Helsinki ? Daar werd de voormalige Aussie-bar tot laat die avond/nacht overgenomen door de liefhebbers van het Nederlands lied en kregen ook de omliggende kroegen nog bezoek van oranje supporters. Ondergetekende trok zich, met een kleine groep getrouwen, nog even terug in een kroeg (met zoveel taps, biersoorten en ruimte durf ik niet te spreken over kroegje !) om terug te kijken op een gedenkwaardige trip: We waren er weer bij !
En dan weten degenen die erbij waren wel wat ik bedoel…… Het was erg mooi.

Wat rest zijn twee feestwedstrijden tegen Moldavië (met in de rust Als een balletje op de lat ) en Zweden (gaan we ze helpen ? Wel gezelliger volgend jaar dan met allemaal van die Hongaren) en dan in november nog tegen de Zwitsers en in Hamburg tegen Duitsland. De oefencampagne is begonnen !! Ik ga u zien.

Groet
Edwin